Vanwege de berichtgeving over het coronavirus zijn veel sociale activiteiten gecanceld. Een begrijpelijke keuze in een periode waar we goed voor elkaar moeten zorgen. Daarom een throwback naar onze Rutger. Hij is een aantal jaar ‘buddy’ geweest in de GGZ. Lees hier een eerder verschenen artikel over Rutger en Wim en hoe zij maatjes werden.
De titel is een uitspraak die we allemaal regelmatig gebruiken. Het vertelt iets over dat we ergens mee bezig zijn geweest wat niet vanzelf ging, maar de beloning ervoor maakt het de inspanning meer dan waard. Dat kan voor een studie zijn, voor je werk, bij een sport, maar dat geldt ook voor je maatschappelijke inzet. Het onderstaande artikel gaat over Rutger (36 jaar), die vijf dagen in de week werkt, maar daarna niet alleen van zijn welverdiende rust geniet. Hij vindt het belangrijk dat ook een ander mens het goed heeft en als hij daarvoor iets kan doen, dan zal hij dat niet nalaten. Dit artikel gaat ook over Wim, een man van middelbare leeftijd, die woont in een beschermde woonvorm. Rutger en Wim, mooie mensen.
Ik spreek af met Rutger en Wim in de beschermde woonvorm, waar Wim woont en begeleiding krijgt. Rutger is gelijk doorgekomen uit zijn werk en Wim heeft die dag staan werken in de tuin. Een hobby van Wim is tuinieren en tegenwoordig heeft hij ook zijn eigen stukje tuin. Je kunt zien dat Rutger thuis is bij Wim, want hij gaat gelijk aan de slag om koffie te zetten. Wim heeft een kamer met balkon en een mooi uitzicht, na een verhuizing woont hij er nu een jaar.
Vrijwilligers in de GGZ
Wim heeft een psychische aandoening waarvoor hij begeleiding nodig heeft. Die krijgt Wim door een Geestelijke Gezondheidszorg (GGZ) organisatie. Steeds meer vrijwilligers zijn actief in de GGZ, en gelukkig ook steeds vaker als maatje. Patiënten en cliënten in de psychiatrie hebben in het leven vaak te maken gehad met verlies aan sociale contacten. Als je denk- en gevoelswereld verstoord raakt wordt het moeilijk om werk, sport of sociale contacten vol te houden. Juist dan is het zo belangrijk dat er iemand is die naar jou toe wil komen en met je op pad gaat.
Zo was dat ook voor Wim. Toen Rutger anderhalf jaar geleden op zoek was naar vrijwilligerswerk werd hij als maatje verbonden aan Wim. Wim ging toen door een moeilijke periode in zijn leven. Wim zegt over Rutger dat hij het heel fijn vond dat Rutger in het begin niet voor hem terugschrok, hij accepteerde Wim zoals hij was.
Rutger en Wim gingen samen op pad en wandelden veel, meestal eindigden ze bij een benzinestation waar ze een krantje en een kop koffie kochten. Vervolgens zaten ze op een bankje met ieder een stuk van de krant en hun koffie. Zo simpel kan het zijn en tegelijk zo belangrijk.
Goed gezelschap
Als je aan Wim vraagt wat Rutger voor hem betekend dan zegt hij: “Ik weet wat ik aan Rutger heb. Rutger houdt rekening met mij.” Wim steekt daarbij zijn duim op. Als je Rutger vraagt wat hij prettig vindt aan het contact met Wim, dan noemt hij: “De rust en flexibiliteit van Wim.”
Toen Rutger Wim leerde kennen werkte hij vier dagen per week nu zijn dat er vijf. Toch betekent dat niet dat Rutger minder tijd heeft voor Wim. Voor hem is het belangrijk om Wim te bezoeken, op de vraag waarom, zegt Rutger dat hij ziet dat Wim er blij van wordt. Rutger voelt zich betrokken en wil graag dat het goed gaat met Wim.
Inmiddels doen Wim en Rutger ook andere dingen, zo blijken ze beiden goed in schaken en Rutger noemt Wim een lastige tegenstander om te verslaan. Soms gaan ze samen er op uit en bezoeken een activiteit in de buurt, of een gezellig georganiseerd etentje. Rutger ervaart dat de inhoud van het contact nog steeds uitbreidt. Zo kwam hij er laatst achter dat Wim meerdere talen spreekt. Wim en Rutger vormen samen de kern van wat maatjes zijn: goed gezelschap.
Bron: Parnassia Bavo Europoort
